Orkestra da Neden Az Sayıda Kadın Perküsyonisti Var ? 2021
1913’te Sir Henry Wood, dünyadaki erkeklerle birlikte profesyonel bir orkestraya katılan ilk kadın olan ; Queen’s Hall Orchestra’da çalmaları için altı kadın kemancı tuttu . Orkestra şefi cömertçe, “Trombon veya kontrbas çalmasını sevmiyorum, fakat onlar keman çalabiliyorlar ve yapıyorlar” dedi. Şef cömertçe. O zamandan beri, profesyonel orkestralara katılan ve bizi cinsiyet eşitliğine yaklaştıran sürekli bir artış gördük ; Bu nedenle bazı bayanlar trombon ve kontrbas çalabildiklerini de kanıtladılar.
Peki perküsyon bölümünde neler oluyor?
1992’de Dame Evelyn Glennie ; Proms’ta bir konçerto çalan ilk solo perküsyoncu olarak Royal Albert Hall sahnesine çıktı. Glennie tek başına perküsyonu ana akıma getirdi. Ve tek başına perküsyon algısını değiştirdi ve dünyaya kadınların da oynayabileceğini gösterdi. İki yıl sonra BBC, Yılın Genç Müzisyeni yarışmasına perküsyon kategorisini ekledi.
Ben 11 yaşıma geldiğimde, Glennie düzenli olarak CD çıkarıyordu. Annem beni hayran kulübüne kaydettirdi. Ve onun 200 millik yarıçap içinde performans sergilediğini görmek için bilet rezervasyonu yaptık. Kalkınan bir perküsyoncu olarak, gençliğimde iki ilham verici kadın öğretmen tarafından öğretilecek kadar farklı. Sonuç olarak ardından Royal College of Music’te öğrenci olarak perküsyon eğitimi alan çok sayıda kadın çağdaşım oldu.
İşaretler iyiydi ve cinsiyet stereotiplerinin ortadan kalktığını düşündüm. Orkestral işler için seçmelere katılan hatta yargılanan kadın arkadaşlarım vardı. Ama bu zeki kadınların hiçbiri Londra orkestrasında bir iş bulamadı. Ben de meşgul serbest kariyerden zevk aldım , ancak kendimi seçmelere mecbur hissetmedim. Aksi takdirde bir grup erkek olarak da bilinmektedir.
15 yıl 2021’e ilerliyor ve Londra’daki orkestranın cinsiyet eşitliği 2000’lerin başında tomurcuklanan musodan daha kötü. Bugün, Londra’nın en iyi yedi orkestrasında, kadınlar tüm timpani ve perküsyon pozisyonlarının yalnızca% 3’ünü oluşturuyor. Aslında, kadınlardan daha fazla perküsyon işi olan David adında erkek var.
İngiltere çapında, birçok orkestrada birkaç kadın ekstra perküsyon çalıcısı çalıştırır. Ancak genellikle seçim, perküsyon bölümünde sıklıkla bulunan içkili kültüre uyup uymadıklarına bağlıdır. Glennie otobiyografisinde Kraliyet Müzik Akademisi’ndeki öğrenci günleri hakkında şunları yazdı. “İçki içmediğimden ve gürültülü ve dumanlı barlarda sosyalleşmeyi sevmediğim için, akranlarımdan giderek daha fazla soyutlandım.”
Geçen yıl bienal Genç Müzisyen perküsyon finalistlerinin beşinin de erkek olması ; 2016 ve 2018’in bölüm finallerine ulaşan 10 genç oyuncunun arasında bir kız olması dikkat çekiciydi.
Bazıları sorunun taban düzeyinde başladığını iddia eder. Ancak Birleşik Krallık’ın uzman müzik okullarından Wells Cathedral School’da perküsyon öğrencilerinin üçte ikisi kadın. Wells perküsyon başkanı Jayne Obradovic ; “Rol olarak kadın bir perküsyon başımız olması perküsyon öğretmenlerimizin % 40’ının kadın olması” olduğunu düşünür.
Bugün, Londra’daki bir kız okulunda müzik direktörüyüm ve öğrencilerimin, önceki nesillerin kendilerine sıklıkla yansıttığı ; bir “erkek” enstrüman algısıyla nasıl bilinçsizce büyüdüklerini gördüm (Sir Henry Wood, ben ‘ sana bakıyorum). Okulumda bir kadın perküsyon öğretmeni çalışıyor ve sınıfta öğrencilere oynamaya özen gösteriyoruz. Ayrıca, daha çok “kadın” keman, piyano veya klarnet dahil olmak üzere ; 10 enstrüman seçeneği sunulduğunda, 7 öğrencinin yarısı perküsyon çalışmayı tercih etti.
2019’da, SWAP’ra’da (Operadaki Kadınları ve Ebeveynleri Destekleme) serbest çalışan perküsyoncu ; ve kıdemli bir lider olan Beth Higham-Edwards tarafından derlenen veriler, 104 timpani ve perküsyon pozisyonu arasında ; İngiliz Orkestraları Derneği üyeleri arasında sadece% 7,7 olduğunu buldu. kadınlar tarafından yapıldı.
Serbest çalışan kadın perküsyonistler arasındaki duygu gücü işte budur, SWAP’ra onları desteklemek ve arka sıraya ya da bizim deyimimizle “gençler” olarak adlandırdığımız gibi onlara güven vermek için bir ağ oluşturma grubu kurdu. Row. ”“ 2017’de bir Londra müzik kolejinde yüksek lisans yapmak için okurken ”diyor Higham-Edwards,“ bölümdeki öğrencilerin üçte biri kadındı. Hepsi erkek 10 perküsyon öğretmenimiz vardı. Ayrıca haftalık ziyaretçi profesyonellerimiz vardı ve iki yıllık eğitimim boyunca binada tek bir kadın profesyonel perküsyoncu görmedim. “
Royal Northern College of Music gibi Londra dışındaki müzik kolejleri daha fazla kadın öğretmen atıyor ve perküsyon kadın başları var. Royal Welsh Müzik ve Drama Koleji’nde perküsyon öğrencilerinin% 64’ü kadındır. Bölüm başkanı Patrick King, “Kadınlar Yapabilir” etkinlikleri gibi girişimlerin ve son zamanlarda öğretim kadrosuna bir kadın perküsyonistin eklenmesinin yardımcı olduğunu öne sürüyor.
İlginç bir şekilde, hem Kuzey Kraliyet hem de Kraliyet Galli’nin kadın müdürleri var ve bu da en baştan değişikliği yönlendiriyor. Londra’nın önde gelen dört müzik kolejindeki perküsyon personelinin büyük çoğunluğu: Royal Academy of Music, Royal College of Music, Guildhall School of Music and Drama ve Trinity Laban hala erkek. Ve gerçekten de, Royal College’daki perküsyon öğrencilerinin yalnızca% 14’ü, Trinity Laban’da% 18’i kadındır.
Higham-Edwards’ın müzik kolejindeki kendi deneyimi, onu Londra sahnesinden uzaklaşmaya ve bunun yerine Shakespeare’s Globe ve National Theatre gibi başarılı bir performans sergilemeye yöneltti.
O yalnız değil. Yeni mezunlardan biri bana şunları söyledi: “Doğru barlarda ağ kurmak ve kapıdan bir adım atabilmek için belirli orkestraların perküsyon bölümüyle” takılmak “yorucu oldu. Sonunda, daha küçük oda orkestralarında aldığım işe odaklanmaya karar verdim. “
Öyleyse bu bir “erkekler için işler” vakası mı, seçme panellerinin bilinçsiz önyargısı mı yoksa kadınlar ilk etapta orkestra rolleri için seçmelere mi katılmıyor? Rol modelleri olmadan kadınlar bir orkestrada perküsyoncu olarak başarılı bir kariyer yapmanın mümkün olduğuna nasıl inanabilir? Ve neden yapsınlar? Temsil eksikliği, cam tavanı kırmanın neredeyse imkansız göründüğü anlamına gelir.
Sistemik değişime ihtiyacımız var. Yetenek dışarıda ama fırsat yok. Kadınları istihdam etmek, çeşitlilik ve mükemmellik arasında bir değiş tokuş değildir. Orkestra lar seçme panellerini çeşitlendirmeli ve tüm seçmelerin ekranların arkasında yapılmasını sağlamalıdır. Belki yakında bir gün, bir Londra orkestrasının arka sırasındaki bir kadın artık bir yenilik olmayacak.
Emily Gunton, Londra’daki Blackheath Lisesi’nde müzik direktörüdür