Evrenin söyleyebileceğimiz kadarıyla, evrenin bir kenarı yok. Uzay her yöne sonsuzca yayılır. Ayrıca, galaksiler tüm sonsuz evren boyunca tüm alanı doldurur. Bu sonuca, iki gözlemin mantıksal olarak birleştirilmesiyle ulaşılır.
Birincisi, evrenin görebildiğimiz kısmı, kozmik ölçekte tek biçimli ve düzdür. Evrenin tekdüzeliği, galaksi gruplarının kozmik ölçekte aşağı yukarı eşit olarak dağıldığı anlamına gelir. Evrenin düzlüğü, uzay-zamanın geometrisinin kozmik ölçekte eğri veya eğri olmadığı anlamına gelir. Bu, evrenin bir kürenin yüzeyi gibi sarmalanıp kendi kendine bağlanmadığı ve bu da sonlu bir evrene yol açmadığı anlamına gelir. Evrenin düzlüğü aslında evrenin tekdüzeliğinin bir sonucudur, çünkü yoğun kütle koleksiyonları uzay-zamanın eğri olmasına neden olur. Aylar, gezegenler, yıldızlar ve galaksiler, yoğun kütle koleksiyonlarının örnekleridir ve bu nedenle gerçekten de etraflarındaki alanda uzay-zamanı bükerler. Bununla birlikte, bu nesneler kozmik ölçeğe kıyasla o kadar küçüktür ki, neden oldukları uzay-zaman eğriliği kozmik ölçekte ihmal edilebilir. Evrenin kütle dağılımı için geniş ölçekli bir ifade elde etmek için evrendeki tüm ayların, gezegenlerin, yıldızların ve galaksilerin ortalamasını alırsanız, bunun sabit olduğunu görürsünüz.
Evren
İkinci gözlem, evrendeki köşemizin özel veya farklı olmadığıdır. Evrenin görebildiğimiz kısmı düz ve tekdüze olduğundan ve evrenin bizim köşemiz özel olmadığından, evrenin tüm parçaları düz ve tekdüze olmalıdır. Evrenin kelimenin tam anlamıyla her yerde düz ve tekdüze olmasının tek yolu, evrenin sonsuz olması ve kenarlarının olmamasıdır. Bu sonuç, bizim cılız insan zihnimiz için anlaşılması güç olsa da, bilimsel gözlemlere göre en mantıklı sonuçtur. Bir uzay gemisini uzayda sonsuza kadar düz bir çizgide uçurursanız, galaksi grupları olmadan evrenin bir duvarına, sınırına, kenarına ve hatta bir bölgesine asla ulaşamazsınız.
Ama eğer evren Büyük Patlama’da yaratılmışsa nasıl olur da bir kenarı olamaz? Evren boyut olarak sonlu olarak başladıysa, yine de sonlu olması gerekmez mi? Cevap, evrenin boyut olarak sonlu olarak başlamadığıdır. Big Bang, bir masanın üzerinde patlayan ve bir odayı enkazla doldurmak için genişleyen bir bomba gibi değildi. Big Bang bir noktasında gerçekleşmedi. Evrenin her yerinde aynı anda oldu. Bu nedenle, kozmik mikrodalga arka plan radyasyonu olan Big Bang’in kalıntısı uzayda her yerde bulunur. Bugün bile herhangi bir köşesine bakabilir ve kozmik mikrodalga arka plan radyasyonunu görebiliriz. Evrenin patlayıcı genişlemesi, uzaya genişleyen fiziksel bir nesnenin durumu değildi. Daha ziyade, uzayın kendisinin genişlediği bir durumdu. Evren sonsuz büyüklükte bir nesne olarak başladı ve daha da büyük, sonsuz büyüklükte bir nesneye dönüştü. Sonsuzluğu anlamak insanlar için zor olsa da, son derece geçerli matematiksel ve bilimsel bir kavramdır. Gerçekten de, sonsuz büyüklükteki bir varlığın boyutunun artması bilimde tamamen makul bir kavramdır.
Big Bag!! Büyük Patlama
İnsanların tümü yalnızca bir kısmını görebileceğini unutmayın. Bu parçaya “gözlemlenebilir evren” diyoruz. Işık sınırlı bir hızla hareket ettiğinden, ışığın belirli bir mesafeyi kat etmesi belirli bir zaman alır. Evrendeki birçok nokta o kadar uzaktadır ki, bu noktalardan gelen ışığın evrenin. Başlangıcından bu yana dünyaya ulaşması için henüz yeterli zamanı olmamıştır. Ve ışık mümkün olan en yüksek hızda hareket ettiğinden, bu. Hiçbir tür bilgi veya sinyalin bu uzak noktalardan dünyaya ulaşacak zamanı olmadığı anlamına gelir. Bu tür konumlar şu anda temelde gözlem alanımızın dışında, yani gözlemlenebilir evrenimizin dışında. Evrendeki her yerin, ötesini göremediği kendi gözlem alanı vardır. Gözlemlenebilir evrenimiz sonsuz olmadığı için bir kenarı var. Bu, gözlemlenebilir evrenimizin sınırında bir enerji duvarı veya dev bir uçurum olduğu anlamına gelmez. Kenar basitçe, dünyalıların şu anda görebildiği yerler. Şu anda göremediğimiz yerler arasındaki ayrım çizgisini işaretler. Ve gözlemlenebilir evrenimizin bir kenarı olmasına rağmen, evrenin bir bütün olarak sonsuzdur ve kenarı yoktur.
Hakkında
Zaman ilerledikçe, uzaydaki daha fazla nokta, ışıklarının bize ulaşması için zamana sahip oldu. Bu nedenle, gözlemlenebilir evrenimizin boyutu sürekli artmakta. Bu nedenle, sonsuz bir zamandan sonra tüm tarafından gözlemlenebilir olacağını düşünebilirsiniz. Ancak bunu engelleyen bir komplikasyon var. Kendisi hala genişliyor. Evrenin şu anki genişlemesi Big Bang sırasında olduğu kadar hızlı olmasa da, aynı derecede gerçek ve önemlidir. Genişlemesinin bir sonucu olarak, tüm galaksi grupları birbirinden sürekli olarak uzaklaşmaktadır. Birçok galaksi dünyadan o kadar uzaktadır ki. Genişlemesi ışıktan daha hızlı bir hızla dünyadan uzaklaşmalarına neden olur. Özel görelilik, iki yerel cismin birbirine göre ışık hızından daha hızlı gitmesini engellerken. Genişlemesi sonucunda uzaktaki iki cismin birbirinden ışık hızından daha hızlı uzaklaşmasını engellemez.
Bu uzak galaksiler ışıktan daha hızlı bir hızla dünyadan uzaklaştıkları için, ne kadar beklersek bekleyelim. Bu galaksilerden gelen ışık bize asla ulaşamayacak. Bu nedenle, bu galaksiler her zaman gözlemlenebilir evrenimizin dışında olmakta. Bunu söylemenin bir başka yolu da, gözlemlenebilir boyutunun artmasına rağmen, gerçek boyutunun da arttığıdır. Gözlemlenebilir sınırı, genişlemesine ayak uyduramaz, bu nedenle birçok galaksi sonsuza kadar gözlemimizin ötesindedir. Gözlem yeteneklerindeki bu sınırlamaya rağmen, kendisinin hala bir üstünlüğü yoktur.