Anılarınızın %98.9’nu En İnce Ayrıntısına Kadar Hatırlamak İstemez misiniz?
Anıları hatırlamak için doğruluk her zaman daha iyi değildir.
Kaçanın büyüklüğünden bahseden bir balıkçı gibi, beyin anılarını abartır.
Ancak bu abartı iyiliğin hizmetindedir. Yeni araştırmalar, insanların benzer anılar arasındaki farklılıkları abarttıklarında, onları daha iyi hatırladıklarını ortaya çıkarmıştır. Bulgular, hafızanın neden çalıştığını ve neden yaşla birlikte azaldığını açıklamaya yardımcı oldu.
Araştırma, insanlardan yüzleri nesnelerle eşleştirmelerini istemeyi içeriyordu, bu genellikle renk olarak biraz farklıydı. İnsanlar nesneler arasındaki renk farklılıklarını zihinsel olarak abarttıklarında, hangi yüzün hangi nesneyle hatırlamakla daha başarılı oldular.
Beyin görüntüleme, bu abartmanın beynin lateral parietal korteks adı verilen bölgesindeki aktiviteye bağlı olduğunu gösterdi.
Araştırmanın baş yazarı Oregon Üniversitesi‘nde psikoloji alanında doktora öğrencisi olan Yufei Zhao, “Hafıza bozulmalarının benzer anılar birbirinden ayırmamıza gerçekten yardımcı olabileceğini görmek benim için çok etkileyici,” dedi.
Anılar Hafıza yaratmak İçin ;
Zhao ve meslektaşları daha önce, beynin derinliklerinde, beyin sapının üzerinde oturan başlangıçta anıları kodlamak için önemli olan kavisli bir bölge olan hipokampus üzerinde araştırma yapmışlardı.
Beyin görüntüleme çalışmaları, hipokampusun çok benzer iki olayın anılarını nasıl ele aldığı konusunda farklılık gösterdi ; ancak hafızanın içeriğinde herhangi bir değişiklik olup olmadığı belirsizdi.
22 Şubat’ta Journal of Neuroscience’da yayınlanan , Zhao ve ortak yazarları, beynin anıları kodlamaya, fazla hatırlamaya yardımcı oldu. Bir bölümüne odakladı altta oturan yanal parietal korteks kafatasının üst arkası
Zhao, WordsSideKick.com’a verdiği demeçte “Parietal korteks aslında hafızamızı geri aldığımızda hafızanın barındırıldığı yerdir” dedi. “Hafızanızı parietal korteksinizde tutacaksınız, bu yüzden parietal korteksi araştırmak hafızamızın ayrıntısına bakmamız güzel pencere verebilir.”
Araştırmada 29 katılımcı vardı. Çalışmanın gününde katılımcılara, puf, şapka, balon veya şemsiye gibi farklı nesneyle 24 farklı yüz tanıttı. Katılımcıların haberi olmadan, araştırmacılar nesneleri daha sonra bir hatırlama testinde eşleştirilebilecekleri şekilde seçmişlerdi. Vakaların yarısında, çiftler iki farklı nesneden ; – balon ve belki de şapka – renk olarak farklı olan, renk çarkında sadece 24 derece. Vakaların diğer yarısında, çiftler aynı nesnelerden iki armut koltuk farklıydı; tonları renk çarkında 24 derece açıktı. Örneğin biri açık yeşil, diğeri daha koyu yeşil düşünebilrdi.
Anılar İçin Aşırı farklılıklar;
Araştırmacılar, farklı renk tonlarına sahip iki fasulye torbasının beynin hatırlaması, aynı tonlardaki balon, şapkadan zor . Dolayısıyla, beyin anıları iyi hatırlamak için bozarsa, katılımcılar farklı nesnelerin renkleri arasındaki boşluktan fazla olmalıdır.
Çalışmanın ikinci gününde katılımcılar hatırlamalarını test ettiler. Bir yüzün resmi ve o yüzle ilişkili nesnenin gri tonlamalı olarak gözüktü. Daha sonra bir renk çarkı üzerinde nesnenin rengini seçmek zorunda kaldılar. Yeterince kesin, katılımcılar aynı görüntü koşulundaki renklerdeki boşluğu abarttılar ancak farklı görüntü koşullarında bunu yapmadılar.
Araştırmacılar, bu abartmanın doğruluk ile de ilişkili olduğunu buldu. Katılımcılar, aynı nesne çiftleri arasındaki renk farklılıklarını abarttıklarında hangi yüzün doğru renklendirilmiş nesneyle gittiğini hatırlaması sağladı.
Daha sonra, çalışma yazarları, beyin içindeki kan akışı ile ilişkili oksijenasyondaki değişiklikleri tespit eden fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) kullanarak beyin aktivitesini izlediler. Daha fazla kan akışı olan alanlar daha aktiftir. Araştırmacılar, parietal kortekste ventral intraparietal sulkus adı verilen bir kırışıklıkta aktivasyon modellerinde farklılıklar buldular. Bu farklılıklar, şekil ve renk hakkındaki bilgileri kodlayan bir bölgeye odakladı ve katılımcılar aynı nesne çiftlerine karşı farklı nesne çiftlerini hatırladıklarında daha belirginleşti. Bu, farklılıkların insanların anılarındaki renk boşluklarındaki abartılarla ilişkili olduğu anlamına geliyordu.
“Sinirsel örüntü aslında onları birbirine daha az benzer olarak hatırlıyor,” dedi Zhao. Bu farklılığın daha sonra daha iyi bellek performansıyla ilişkilendirildiğini ekledi.
Benzer anılar birbirini etkiler ve net bir şekilde hatırlamak zorlaşır
(örneğin, Disneyland’de arabanızı bir kez park ettiğinizi hatırlamak, ofisinizin otoparkına yüzlerce kez park ettiğinizden daha kolaydır). Bulgu, beynin benzer anılar arasındaki etkileşimi azaltmasının bir yolunu açıklıyor, dedi. Büyük olasılıkla, bu girişim azalmasının hipokampusta başladığını, beynin başlangıçta onları ayırt etmek için iki anı arasındaki farklılıkları ağır bir şekilde tartabileceğini söyledi. Örneğin, iki farklı günde sahile gittiyseniz, bir gün rüzgarlı ve diğeri sakindi, hipokamp, hafızayı kodlarken hava farkını özel olarak söyletti. Sonra, anıyı hatırladığınızda, parietal korteks bir günün rüzgarlılığını ve diğerinin durgunluğunu abartarak doğru günü geri getirebilirmiydi?
Zhao, araştırmaya katılanların hepsinin hafızayı iyi hatırlayan genç, sağlıklı yetişkinler olduğunu söyledi – nesneler farklı olduğunda yüz-nesne eşleşmelerini hatırlamada% 98,9 ve nesneler aynı olduğunda eşleşmeleri hatırlamada% 93,2 oranında başarılıydılar. Bir sonraki adımın yaşlı yetişkinleri incelemek olduğunu söyledi. Zhao, hafıza performansının yaşla birlikte düştüğünü söyledi ve bunun bir nedeni, beynin anılar arasındaki etkileşimi azaltmada daha az yetenekli hale gelmesi olabilirdi. Araştırmacılar şimdi, yaşlı yetişkinlerin beyinlerinin benzer anılar’ı arasındaki farkları abartıp abartmadığını öğrenmek istiyordu.