3. ABD ve Çin 3. savaş gemileri denizde savaşıyor, toplardan seyir füzelerine. Lazerlere kadar her şeyi ateşliyor. Gizli Rus ve Amerikan 3. savaş uçakları, kanat adamları olarak uçan robotik dronlarla. Havada it dalaşı yapıyor. Şanghay ve Silikon Vadisi’ndeki bilgisayar korsanları dijital oyun alanlarında düello yapıyor. Ve uzaydaki kavgalar, aşağıda Dünya’da kimin kazanacağını belirler. Bu sahneler bir romandan mı yoksa yarından sonraki gün gerçek dünyada neler olmakta? Cevap her ikisi de.
20. yüzyılı büyük güç çatışmaları tanımladı: İki dünya savaşı on milyonlarca can aldı. Ardından gelen Soğuk Savaş jeopolitikten spora kadar her şeyi şekillendirdi. Ancak 21. yüzyılın başında, her zaman var olan 3. Dünya Savaşı korkusu, tarihi dikiz aynamızda görünüyordu.
Yine de geçmişin bu riski karanlık bir geri dönüş yaptı. Rusya’nın Ukrayna’yı ele geçirmesi ve Avrupa’nın sınırlarını araştıran kırmızı. Yıldızlarla süslenmiş sürekli bombardıman uçakları, NATO’yu 1980’lerin ortasından bu yana en yüksek alarm seviyesine getirdi. Pasifik’te ABD ve yeni güçlü ve iddialı Çin, büyük bir silahlanma yarışına giriyor. Çin, son birkaç yılda diğer tüm uluslardan daha fazla savaş gemisi. Savaş uçağı inşa ederken, Pentagon onu yeni nesil yüksek teknolojili silahlarla “dengeleme” stratejisini açıkladı. Gerçekten de, Çin’in Personel Yönetimi Ofisi’ndeki son zamanlardaki. Federal kayıtların hacklenmesinin siber suçla ilgili olmadığı, ancak her ihtimale. Karşı hükümet veritabanlarına ve kişisel kayıtlara erişim sağlayan “savaş alanını hazırlamak”. Olarak bilinen klasik bir vaka olduğu iddia ediliyor.
Hakkında
Endişe şu ki, Çin ve onun küçük ortağı Rusya ile gelişen. 21. yüzyıl. Soğuk Savaşı bir noktada sıcak olmakta. Geçenlerde Komünist Parti’nin resmi People’s Daily gazetesi, geçiş hakları ve tartışmalı topraklarda inşa edilen yapay adalar üzerindeki askeri çatışmalardan sonra. “Bir ABD-Çin savaşı kaçınıl” uyarısında bulunmakta. Bu, hem ABD’li politika yapıcılar hem de son derece. Milliyetçi bir yerel izleyici için biraz duruş olmakta. Perth ABD-Asya merkezi tarafından 2014 yılında yapılan bir anket. Çinlilerin %74’ünün ordusunun ABD ile bir savaşta kazanacağını düşündüğünü ortaya koydu. küresel bağlam değişiyor. Pek çok Çinli subay, “barış hastalığı” olarak adlandırdıkları. Savaşta asla hizmet etmedikleri için yüksek sesle yas tutmaya başladı.
Savaşlar herhangi bir sayıda yoldan başlar. Bir dünya savaşı kasıtlı eylem yoluyla gerçekleşti, diğeri ise kontrolden çıkan bir krizdi. Önümüzdeki yıllarda, iki karşıt savaş gemisinin deniz haritasında bile. İşaretlenmemiş bir resifin yakınında boya ticareti yapması gibi kazara bir savaş patlamakta. Ya da Çin’in askeri birikiminin ABD ile aynı hızda olduğu. 2025’lerin sonlarında küresel sistemin yeniden düzenlenmesi olarak yavaş yanabilir ve patlar.
Her iki senaryoyu da daha riskli hale getirmek, her iki taraftaki askeri planlamacıların. Siyasi liderlerin, ortak tabirleri kullanırsak, “kısa” ve “keskin” bir savaşta kazananın taraf olacağını varsaymalarıdır. dışında bir şey olurdu.
Büyük bir güç çatışması, ABD’nin alıştığı günümüzün küçük savaşlarından oldukça farklı olacaktır. Buna karşılık, diğerleri yeni bir Amerikan zayıflığını ortaya çıkardığını düşünüyor. Taliban’ın ve hatta Saddam’ın Irak’ının aksine, büyük güçler tüm alanlarda savaşabilir; ABD’nin bir emsaliyle havada veya denizde en son savaştığı zaman 1945’teydi. Ancak 21. yüzyıldaki bir savaş, iki yeni alanın kontrolü için savaşlara da sahne olacaktı.
Savaşın Gelişim Aşaması
Askeri iletişim ve kontrolün can damarı artık uzayda akıyor, bu da insanlığın. Cennet için ilk 3. savaşlarını göreceğimiz anlamına geliyor. Benzer şekilde, “siber savaşın” Sosyal Güvenlik Numaralarını. Dedikoducu Hollywood yöneticilerinden e-posta çalmaktan çok daha fazlası olduğunu. Modern askeri sinir sisteminin ve Stuxnet tarzı dijital silahların ortadan kaldırılması olduğunu öğrenirdik. ABD için endişe verici olan şey, geçen yıl Pentagon’un silah testçisinin neredeyse. Her büyük silah programının siber saldırılara karşı “önemli güvenlik açıkları” olduğunu bulması.
Bu yeni gerçeklik için tam bir zihin değişimi gereklidir. 1945’ten bu yana her savaşta ABD kuvvetleri, nükleer güçle çalışan uçak gemileri gibi benzersiz yeteneklere sahip silahlara sahip olarak teknolojide bir nesil ileride olmuştur. Her zaman kesin zaferlere dönüşmedi, ancak diğer her ulusun istediği bir avantaj oldu. Yine de ABD güçleri gelecekte bu “aşırı eşleşmeye” güvenemez. Bu platformlar sadece uzun menzilli füzeler gibi yeni silah sınıflarına karşı savunmasız olmakla kalmıyor, aynı zamanda örneğin Çin, geçen yıl Ar-Ge harcamalarında AB’yi geride bıraktı ve dünyanın en büyük projelerinden çok çeşitli yeni projelerle beş yıl içinde ABD ile aynı hızda ilerliyor. en hızlı süper bilgisayarları üç farklı uzun menzilli drone grev programına. Ve şimdi ABD cephaneliğindeki en gelişmiş araçlara bile rakip olacak şekilde hazır teknolojiler satın alınabilir. Örneğin, yakın zamanda yapılan bir robotik testinin galibi bir ABD savunma yüklenicisi değil, bir grup Güney Koreli öğrenci mühendisti.
Gelişmeler
AI savaş yönetim sistemlerinden otonom robotlara kadar bir dizi bilim kurgu benzeri teknoloji, böyle bir savaşta ilk kez sahneye çıkacaktı. Ancak dünyadaki IŞİD’in aksine, büyük güçler, sistemleri hacklemek ve GPS’i devre dışı bırakmak gibi yüksek teknolojinin yeni güvenlik açıklarının peşinden gidebilirler. ABD Deniz Harp Okulu tarafından atılan son adımlar, işlerin nereye gidebileceğini gösteriyor. Yeni bir dijital savaşçı birliği geliştirmek için bir siber güvenlik uzmanı ekledi ve ayrıca yüksek teknoloji kaçınılmaz olarak eski sis ve savaşın sürtüşmesiyle karşılaştığında, tüm deniz piyadelerinin göksel navigasyonu öğrenmesini gerektiriyor.
Her iki taraftaki birçok lider, herhangi bir çatışmanın coğrafi olarak Tayvan’ın düzlüklerine veya Baltık’ın sınırına dayanabileceğini düşünürken, bu teknolojik ve taktiksel değişimler, böyle bir çatışmanın her iki tarafın anavatanlarına yeni yollarla ulaşmasının daha olası olduğu anlamına geliyor. İnternet, sınır kavramlarımızı yeniden şekillendirdiği gibi, kısmen çevrimiçi olarak yürütülen bir savaş da öyle olacaktır.
Sivil oyuncular da 1941’dekilerden farklı olacaktı. Herhangi bir savaş ekonomisinin merkezi Detroit olmayacaktı. Bunun yerine, Silikon Vadisi’ndeki teknoloji meraklıları ve Bentonville, Ark.’daki hissedarlar, mikroçip eksikliklerinden çok uluslu bir şirketin lojistiği ve bağlılığının nasıl yeniden donatılacağına kadar her şeyle boğuşacaktı. Blackwater özel askeri firmaları veya Anonymous hacktivist grupları gibi yeni sivil çatışma aktörleri biçimlerinin kavgayı dışarıda bırakması pek olası değil.
Çinli bir subay rejim gazetesinde, “Askeri güçler geliştirirken bir üçüncü dünya savaşını aklımızda tutmalıyız” diye savundu. Ancak Washington’un savunma çevrelerinde çok farklı bir tutum var. ABD Deniz Operasyonları Şefi’nin geçen yıl endişelendiği gibi, “Bu konuda açıkça konuşursanız, çizgiyi aşar ve gereksiz yere düşman olursunuz. Muhtemelen o ülkeyle ne kadar ticaret yaptığımız hakkında bir fikriniz var, bu şaşırtıcı.”
Bu doğrudur, ancak hem son dünya savaşlarının her birinden önceki büyük güçler arasındaki tarihi ticaret kalıpları hem de geçen yıl Moskova ve Pekin’den gelen riskli eylemler ve hararetli söylemler, büyük güç rekabetlerinden bahsetmekten kaçınmanın artık yararlı olmadığını gösteriyor. 21. yüzyılın ve kontrolden çıkmanın tehlikeleri. Destansı bir caydırıcılık ve diplomasi başarısızlığına yol açabilecek hatalardan kaçınmak için karşılıklı adımlar atabilmemiz için, hareket halindeki gerçek eğilimleri ve beliren gerçek riskleri kabul etmemiz gerekiyor. Bu şekilde bir sonraki dünya savaşını ait olduğu yerde, kurgu alanında tutabiliriz.